De wetenschap onderkent het merkwaardige, doch boeiende feit dat wij, de mens als soort, één grote famile zijn. Hoe naar en eigenaardig klinkt dit. Onze soort zou, opgelet, zonder incest nooit als soort ontstaan kunnen zijn. Dit betekent dat u en ik broeders en zusters zijn! Vreemd. Doch dit zou wel eens tot verregaande consequenties kunnen leiden.

Maar wat boeiender is: hoe wordt dit in de praktijk gebracht? Niet dus. Of op beperkte schaal. In ons normale leven en naar de wet, leven wij als zijn wij mensen, kinderen, telkens voortgekomen uit twee unieke individuen; onze ouders.

Nu hebben ouders in het algemeen veel over voor hun kinderen
De zorg voor de kinderen, de opvoeding, is van essentieel belang voor een gezonde samenleving. En dan is het maar net wat er onder een gezonde samenleving verstaan wordt.

Onder een gezonde samenleving, in de meest ideale zin, versta ik een samenleving waar met verstand, liefde en aandacht voor elkaar, middelen worden ingezet om de harmonie met elkaar en de omringende wereld te garanderen.

In de huidige tijd brengen ouders hun kinderen: normen, waarden, wetten, wetenswaardigheden / kennis en informatie bij. Dit alles om “vooruit” te kunnen komen in de wereld. Hoe zij een zo “gelukkig  mogelijk leven” kunnen leiden. Is dit in onze huidige samenleving mogelijk of onmogelijk? Wat staat hun geluk in de weg? Wat zijn de problemen? Zijn het grote of kleine problemen?

Opvoeden is een inwijdingsritueel.
Normen, waarden en wetten zullen het sociaal emotionele leven van het kind reguleren en domineren. Het kind neemt als individu deel aan de samenleving en zal alles, wat hem door overerving ingeprent wordt, sociaal en emotioneel binden met zijn soortgenoten.

Maar wat betekent het eigenlijk om deel te nemen aan de de huidige samenleving?
Want samen leven is wat wij mensen doen. Is het liefde en saamhorigheid wat ons bindt? Of schuren deze werkelijk essentiële en waardevolle zaken aan tegen de normen en waarden van het systeem waar wij elkaar dagelijks mee confronteren.

Persoonlijk raak ik er steeds meer van overtuigd dat het leven dat wij anno nu leven onder hoge druk staat, constant. Naar mijn idee komt dit omdat onze zogenaamde leiders ons niet meer kunnen overtuigen van de waarden en normen die wij ons zeg maar de laatste 60 jaar eigen gemaakt hebben. De kennis die wij tegenwoordig vergaren, d.m.v. internet, geeft ons een tamelijk helder beeld over wat er wérkelijk aan de hand is in de wereld. De samenstelling van onze maatschappij en het systeem wordt bloot gelegd en wordt ook letterlijk en figuurlijk te kakken gezet voor iedereen die het wil en kan zien. Mensen die deel uit maken van organisaties, die “een maatschappelijke voorbeeldrol” vervullen, sjoemelen met gigantische geldbedragen alsof het niets is en bedreigen ons voortbestaan en het voortbestaan van al het leven.

Een poging om helder te krijgen hoe wij samen leven. Wat bindt ons? 
Laat ik beginnen met uit te leggen wat samen leven naar mijn idee betekent. Samen genieten, samen alles willen delen, samen eten, etc.  Echter niet samen de boel verzieken. In zijn meest ideale vorm is dit een sociaal samen-zijn waar we er werkelijk voor elkaar zijn en in de meest ideale vorm ervaren we dat dit samen-zijn ons in essentie bindt.

Wij zitten inmiddels midden in een crisis.
En wat voor een. De crisis schijnt  te verdwijnen als we er weer vertrouwen in krijgen wordt beweert door “onze kundige leiders”. Vertrouwen waarin? Het lijkt op vertrouwen hebben in elkaar. Maar wat er feitelijk bedoelt wordt is dat we vertrouwen moeten herwinnen in het systeem, het economisch model, het waardesysteem wat nu ons leven bepaalt. Het verdienmodel! Waarom hebben we tenslotte leren rekenen? Om op te tellen en uiteindelijk met veel te eindigen. Aftrekken is vervelend. Optellen vertegenwoordigd de ‘meer/meeste waarde’ vorm. De ‘meer waarde’ stijl.

Met dit verdienmodel worden onze sociale vermogens ondermijnt.
In dit systeem streven onze leiders naar macht over de rug van een versplinterde samenleving. Verdeel en heers, Divide et impera. De ene concurrent krijgt meer rechten dan de ander. Hierdoor zal er nooit vriendschap ontstaan tussen hen beiden en kan de derde, die de tactiek gebruikt, niet verwachten dat de eerste twee samen tegen de derde optreden. Deze tactiek staat lijnrecht tegenover oprechte sociale omgangsvormen lees regel- zingeving.

Een brainstormsessie
Hoe zou een ideale samenleving er uit moeten zien? Op een manier, dat al hetgeen wat ervaren wordt in de fysieke wereld, op kennis van het natuurlijke systeem en natuurlijke ritmes kan functioneren.

  1. Hulp elimineert het economisch model,
  2. alle middelen en grondstoffen worden ingezet om hulp te verlenen,
  3. Alle geluk zit hem in het inzetten van hulp,
  4. 1+1 is altijd 1, met elk element wordt rekening gehouden, niets en niemand valt af,
  5. 1×1 is altijd meer dan 1, hulp verlenen levert altijd meer op dan de daad op zichzelf,
  6. Geld behoort tot het verleden,
  7. Dienstverlening behoort tot het verleden,
  8. Door middel van zorg en hulp laat de mens zich gelden,
  9. Een maatschappij gebouwd op hulpverlening,
  10. Een waardesysteem gebouwd op hulpverlening,
  11. Een rechtssysteem gebouwd op hulpverlening,
  12. Een rechtssysteem gebouwd op verantwoord omgaan met natuurlijke systemen en ritmes waar wij als mens deel van uitmaken,
  13. Het mysterie (de werkelijkheid) mag nimmer en nooit geweld worden aangedaan, dit betekent:
  14. Verantwoordelijkheid nemen voor natuurlijke noden, waarden, normen en behoeften,
  15. Afstand nemen van onnatuurlijke, van het economische systeem afgeleide, waarden en normen, zoals bijvoorbeeld: hebzucht, bezit, bezetenheid en gierigheid,
  16. Verantwoordelijkheid nemen voor al wat leeft,
  17. Verantwoordelijkheid nemen voor opgedane historische kennis,
  18. Verantwoordelijkheid nemen voor en rekening houden met natuurlijke mechanismen,
  19. Verantwoordelijkheid nemen voor en rekening houden met menselijke noden,
  20. Afstand nemen en elimineren van factoren die geweld, ongelijkheid en ondervoeding veroorzaken,
  21. Sociale middelen worden ingezet om geweld, ongelijkheid en ondervoeding te elimineren,
  22. Het rechtssysteem onderkent en verdedigt factoren die zorgen voor sociale cohesie en verbondenheid,
  23. Onderkenning dat deze factoren en het waarderen van deze factoren de drijfveer zijn voor een uitgebalanceerde samenleving,
  24. Regelgeving, normen, waarden en noden, baseren op verbondenheid met elkaar en met kennis van de wereld,
  25. In een sociale alomvattende context, het geschenk wat leven heet, met elkaar delen,
  26. Waardering voor het menselijke kunnen, de menselijke wil, de menselijke behoeften, kortom de natuurlijke menselijke behoeftes en vermogens,
  27. Waardering laat zich vertalen in sociale vermogens die er werkelijk toe doen. Zoals onvoorwaardelijke zorg voor elkaar en het ecologisch systeem,
  28. Onvoorwaardelijke zorg voor het natuurlijk systeem waarbij alle kennis over dit systeem en techniek ingezet worden om harmonieus in het systeem te kunnen functioneren,
  29. Onvoorwaardelijk vertrouwen in sociale vermogens,
  30. Onvoorwaardelijk vertrouwen in natuurlijke vermogens,
  31. Onvoorwaardelijke zorg voor elkaar, de wereld, het ecosysteem,
  32. Gebruik, hergebruik, verdeel, leen  en help,
  33. Een onderwijssysteem wat gebaseerd is op al het voorgaande.

Naargelang de mens zich bewuster wordt van zichzelf en de wereld waarin hij functioneert, wordt hij zich ook bewuster van het feit dat de daadwerkelijke macht ligt in het vreedzaam toezien op de noden van de mens en het natuurlijk systeem, waar hij als mens deel van uitmaakt, en waar hij met gezond verstand en met de kennis die hij bezit en vergaard verantwoordelijkheid voor neemt.