Veilige privacy is een belangrijke component van autonomie, vrijheid, en dus psychisch welbevinden, in een samenleving die waarde hecht aan individuen. … In het kort samengevat een verklaring hoe mensen niet te ontmenselijken.
- Mensen niet terroriseren en vernederen.
- Mensen niet verhongeren, bevriezen en uitputten.
- Niet vernederen of een vernederende onderwerping opleggen.
- Niet forceren van scheiding van geliefden.
- Geen eisen in een onbegrijpelijke taal maken/opleggen.
- Het recht hebben om niet aandachtig te hoeven luisteren.
- Privacy niet te vernietigen.
Terroristen hebben diverse gezichten om privacy te vernietigen zowel door beschadiging van dat wat iemand voor zichzelf wil houden en door het gebruik van vijandige surveillance, zijn beiden nuttig om het private heiligdom ongedaan te maken.
Maar als we een humane standaard beschrijven en nastreven voor de behandeling van mensen, waarom strippen en schenden we de privacy? En wat is privacy? In zijn historische boek, privacy en vrijheid, van Alan Westin noemt hij vier staten van privacy: eenzaamheid, anonimiteit, reserve, en intimiteit. De redenen voor de waardering van privacy worden duidelijker als we deze staten verkennen ….
De essentie van eenzaamheid, en alle privacy en intimiteit, is een gevoel van persoonlijke keuze en controle. Jij bepaalt wie kijkt of leert over jou. Jij kiest om te vertrekken en terug te keren ….
Intimiteit is een eigen staat, omdat op deze manier mensen ontspannen hun publiek fysiek of emotioneel en soms beide benaderen. Ze vertellen persoonlijke verhalen, wisselen blikken uit, of raken je intiem aan. Ze kunnen elkaar negeren zonder te beledigen. Zij kunnen seks hebben. Zij kunnen openhartig spreken met woorden die ze niet zouden gebruiken in het bijzijn van anderen, uiten ideeën en gevoelens – positief of negatief – die onaanvaardbaar zijn in het openbaar. (Ik denk niet dat ik zijn dood ooit verwerk. Ze lijkt niet in staat om te stoppen met liegen tegen haar moeder. Hij ziet er slap uit in die korte sportbroek. Ik voel me geil. Ondanks alles, verlang ik nog steeds om ze te zien. Ik ben zo boos op je dat ik wel kon schreeuwen. die grap is walgelijk, maar wel erg grappig.) Afgeschermd van gedwongen blootstelling, voelt een persoon zich vaak beter in staat om zichzelf bloot te leggen.
Een manier om privacy beter te begrijpen is door te kijken naar wat er gebeurt met mensen die zich in extreme situaties bevinden waar het afwezig is. Herinnerend aan zijn tijd in Auschwitz, merkt Primo Levi op dat ‘eenzaamheid in een kamp kostbaarder is en zeldzamer dan brood. “Eenzaamheid is een staat van privacy/intimiteit, en zelfs te midden van de overweldigende dood, honger, en gruwel van de kampen, wist Levi dat hij het miste …. Levi gebruikte een groot deel van zijn leven om woorden te vinden voor zijn kamp ervaring. Hoe, vraagt hij zich hardop af in Survival in Auschwitz, beschrijf je “het slopen van een mens, wat een strafbaar feit is, als het in je eigen taal ontbreekt aan woorden die dit kunnen omschrijven. “…
Een functie van de persoonlijke levenssfeer is om een veilige ruimte te bieden ver weg van terreur of andere bedreigende ervaringen. Wanneer je iemands vermogen om zichzelf af te zonderen, of intieme informatie over diegene openbaart, maakt je diegene uiterst kwetsbaar ….
De totalitaire staat volgt iedereen, maar houdt zijn eigen plannen geheim. Privacy wordt gezien als gevaarlijk omdat het de weerstand verhoogt. Een voortdurend bespioneren en volgen van mensen en hen vaak confronteren met de kleinste overtredingen, is een manier van het handhaven van sociale controle, is zenuwslopend en ontkracht en ondermijnd de oppositie ….
En zelfs als je achtervolgers van je af schudt, is het vaak moeilijk om jezelf van het gevoel te ontdoen dat je bekeken wordt – En juist dat is de reden waarom toezicht een zeer krachtige manier is om mensen te controleren. De neiging van de geest om nog steeds het gevoel te hebben te worden bekeken wanneer je alleen bent … kan remmen. …
Het gevoel bekeken te worden, maar het niet zeker te weten, noch te weten of, wanneer, of hoe een vijandig land kan toeslaan, maakt dat mensen vaak angstig, vernauwd, en afgeleid worden.
