Jaren geleden werd antropologe Margaret Mead gevraagd wat zij als het eerste teken van beschaving in een cultuur beschouwde. De studente verwachtte dat Mead zou praten over vishaakjes of kleipotten of slijpstenen.
Maar nee. Mead zei dat het eerste teken van beschaving in een oude cultuur een gebroken en vervolgens genezen dijbeen was. Mead legde uit dat in het dierenrijk, als je je been breekt, je sterft. Je kunt niet van gevaar weglopen, naar de rivier gaan om iets te drinken of op jacht gaan voor voedsel, jij bent vlees voor jagende beesten. Geen enkel dier overleeft een gebroken been lang genoeg om het bot te laten genezen.
Een gebroken dijbeen dat genezen is, is het bewijs dat iemand de tijd heeft genomen om bij degene te blijven die is gevallen, de wond heeft vastgebonden en de persoon heeft verzorgd tot het herstel. “Iemand anders door moeilijkheden heen helpen is waar de beschaving begint”, zei Mead.
We zijn op ons best als we anderen dienen. Wees beschaafd.
“Ik moet toegeven dat ikzelf succes meet aan de hand van de bijdragen die iemand maakt aan zijn of haar medemensen.”
Margaret Mead
